Visie

Twintig jaar geleden verhuisde ik van Berlijn naar Nederland om hier naar de toneelschool te kunnen gaan. In de twee decennia die ik inmiddels in Nederland woon, is mij door mijn werkzaamheden als theaterpedagoog en docent Duits opgevallen hoe laag de status van een docent is.

Het hele jaar door wordt er gemopperd over docenten. Voor slechte cijfers en slechte opvoeding worden meestal niet de leerlingen zelf of hun ouders verantwoordelijk gehouden, maar de docent die niet in staat zou zijn om de leerlingen kennis en fatsoen in te stampen. Wat men over docenten leest, is meestal niet zeer complimenteus. Toch herinneren we ons allemaal wel een pedagogische uitzonderingstalent uit onze eigen schooltijd aan wie we alles te danken hebben. Daarom hier een lofzang op de docent.
"Want docenten zijn de helden van alledag, experts voor alle vragen over de zin van het leven en de initiatoren van Aha-ervaringen", schrijft de Berliner Zeitung. Docenten zijn het verschil tussen goed en slecht onderwijs. Beslissend voor succes of falen zijn respect, ambitie, autoriteit en liefde. Liefde van de docent voor het vak en liefde voor de leerling. Pedagogen zijn echte entertainmentartiesten - elke dag zeven uur lang live. Het publiek vergeeft geen enkele fout en kleinste misser worden voor de eeuwigheid in schoolkranten of op Youtube vastgelegd. Het onderwijs is daarmee de ‘meest intensieve live-belevenis’ die men zich kan voorstellen en verdient ons respect.